Een erg leuke week in het Fosterhome in Sandema!

Heeej allemaal!
Hier weer een berichtje van ons!

Maandag zijn we naar de markt geweest. Een hele aparte ervaring. Een hele hoop kraampjes die kriskras door elkaar staan met stofjes, slippers, fruit en vis met... vliegen!
Omdat we blank zijn wordt er aan alle kanten gevraagd of je wat wil kopen. Zo ook bij de vissenhoop helemaal bedekt met vliegen. Of we wat willen kopen? Uh... wat denk je zelf? Oh nee... ‘no thank you, it looks good, but we are okay ;s
Of de kraam met die dode zwarte kikkers… griezel :p

Dinsdag zijn we een dagje naar Bolgatanga geweest voor de nodige boodschappen en hebben we een bezoekje gebracht aan het mandenproject dat Onyame steunt. Verder hebben we een kijkje genomen in een kindertehuis van mamma Laadi van stichting Afrikids. Het was een erg leuke dag!

Woensdag zijn we om 8 uur ’s morgens vertrokken naar de kapper om dreads te zetten;) Om half 9 zaten we in de stoel tot half 8 ’s avonds! Pff... wat een zit!
Marleen stuurde ons een sms of we hulp nodig hadden met thuiskomen, omdat het al helemaal donker was geworden. Maar nee, we kunnen zelf de weg wel terug vinden toch...??!
Na een aantal straatjes (kronkelpaadjes) waren we ons richtingsgevoel helemaal kwijt.
Hoe moesten we ook alweer, naar links, naar rechts of toch rechtdoor?
Toen we aan iemand de weg naar de Arabische school vroegen (tegenover het kindertehuis) was hij zo aardig om een stuk met ons mee te lopen. Gelukkig was het nog heel druk op de straten, dus niet gevaarlijk. Er is altijd hulp, mocht er iets gebeuren. Toen we er waren herkenden we het echt absoluut niet en besloten we Marleen te bellen. Haar logische vraag: ‘hoe ziet de omgeving eruit?’ Tja... hm... we zien huisjes, zand en een varken los lopen. Maar jah, dat zie je een straatje verderop ook!
Thuis stonden de kids al paraat om ons te zoeken. Achteraf bleek dat de man ons helemaal ergens anders naartoe had gebracht. Door anderen werden we naar de echte Arabische school gebracht, waar we luid en enthousiast werden begroet door de kinderen. Erg leuk!!
’s Avonds kregen we een wel heel vreemd verhaal te horen van deze dag. De kinderen kwamen allemaal stilletjes uit school met hoofdpijn. Eén van hen had zelfs een gezwollen oog. Eerst wilden ze niets zeggen, maar langzamerhand kwam het verhaal eruit. Ze waren allemaal keihard met een stok geslagen op een hoofd geslagen op school! Ze deden voor hoe dat gebeurde. Als ze hard op het midden van hun hoofd werden geslagen en ze grepen naar hun hoofd, kregen ze keihard met een stok een slag tegen hun schenen. Als ze daar weer naar pakten weer keihard op hun hoofd. Echt zo gemeen! De reden: de lerares was te laat. WAT??! Ja, leest het goed, de lerares was te laat en blijkbaar was het de bedoeling dat de kinderen alvast zouden beginnen met schoonmaken, maar ze waren gaan zitten om op haar te wachten... Bizar!
De volgende dag is Huub gelijk voor een andere school gaan kijken. Het is nog even afwachten of er plek is voor hun. We hopen het voor ze!

Donderdag’s hebben we samen met Marleen en Mieke de landbouwprojecten bezocht van Onyame.
Wow, wat een mooi systeem! De groepen bestaan uit ongeveer 10 mensen of stellen/koppels.
Deze groep krijgt dan per persoon of per koppel een bedrag (lening) van ongeveer 50Cedi (€ 25,-) om iets te verbouwen en dan te verkopen.
Ze krijgen een jaar om het geleende bedrag terug te betalen. Als alles op tijd terug word betaald komt er het volgende jaar weer 50 Cedi bij enz enz..
We hebben een vrouw bezocht in haar compound die ook is begonnen met een minimumlening, ze had een varken ‘geleend’ en heeft nu inmiddels 8 jonge varkens. Verder heeft ze nu ook veel kippen, pinda’s, mais, graan en een drinkbar. Deze vrouw is erg serieus in haar werk en zuinig met haar geld. Erg mooi om te zien dat het hier ook kan als het mee zit en je als je echt je best doet.
Verder moesten de mensen na gaan denken over wat ze gaan doen met hun volgende lening voor het aankomende droge seizoen.
Sommigen kopen pinda’s op en verkopen deze weer in kleinere hoeveelheden, anderen maken zeep of brouwen lokaal bier. Zo kunnen ze langzaam aan zichzelf voorzien met het farmen in het droge seizoen.

Donderdag op vrijdagnacht hebben we in een compound in Doninga geslapen. We sliepen op het dak, omdat het daar het koelst is, hier is dat heel normaal maar voor ons een bijzondere ervaring!
Een touw gespannen, onze klamboe’s eraan geknoopt en zo konden we precies met z’n 4en op een rijtje! Erg leuk, ’s avonds kijken naar de sterrenhemel en ’s morgens de zon op zien komen!

Vandaag hebben we lekker een dagje vrij gehad en ons bezig gehouden met onze was e.d. wat ook behoorlijk wat tijd in beslag neemt.. en volgende week start ons avontuur in Chera.
Met telefoon en internet heb je daar zo goed als geen bereik, dus om te bellen en mailen moeten we dan vragen of iemand ons naar een ander dorp wil brengen, dat is ongeveer 3 kwartier rijden dus het bijhouden van ons weblog e.d. zal nog wat meer moeite gaan kosten dus we zien wel hoe dat gaat lopen!
We zijn erg benieuwd wat we daar, behalve het werk in de kliniek , nog meer kunnen betekenen voor de stichting!

Liefsss Con&Hann