Afscheid nemen is begonnen..

Heej iedereen daar in dat koude kikkerlandje!!

Allemaal heel erg bedankt voor jullie bijdrage van het sponsorgeld! Ook de kinderen van de scholen hebben erg hun best gedaan.. super! Deze week hebben we dankzij jullie 2 ossen kunnen overhandigen aan een echtpaar uit het dorpje Doninga. Deze mensen wachten al 1,5 jaar op deze lening voor de ossen, en kunnen nu eindelijk hun ploeg in gebruik gaan nemen.
We hebben ook een deel van het geld gebruikt om een ezel+kar te kunnen overhandigen aan 2 vrouwen.
Ook deze mensen waren erg blij,want zij wachten al 2jaar op deze lening! Helaas was er maar 1 motor dus we konden niet allebei mee om de leningen te overhandigen.
Het overige geld hebben we via een cheque overhandigd aan de huismoeder van het kinderproject in Sandema.
De kinderen krijgen elke week 1 Cedi (€0,50) zakgeld om te sparen.
De cheque is ter waarde van ruim 1jaar zakgeld voor alle kinderen.

Vrijdagmorgen zijn we met Fatima naar het dorpje Bulbia gegaan om een vrouwengroep te bezoeken.
Deze vrouwen krijgen een lening voor het verbouwen van voedsel en kunnen dit in gedeeltes terug betalen. Eerst over de leningen gesproken en daarna hebben we samen voorlichting gegeven over hygiene in en om het huis en over mondverzorging.
Als afsluiting hebben we onder de vrouwen tandenborstels uitgedeeld.

’s Middags zijn we vertrokken naar Bolgatanga om daar de nacht door te brengen, zodat we de volgende dag vroeg door konden reizen voor een uitstapje naar de Tongohills.
We dachten eens een nieuw guesthouse uit te proberen...
We hadden een 2-persoonskamer voor 12Cedi(€6)Nou, dat was te merken :o Geen lakens, vieze bedden, veel muggen op de kamer, een gezamelijke douche die als urinoir diende, en een gezamelijke vieze wc, zonder wc papier.. Gelukkig hebben we dat altijd zelf mee. Afijn, we hadden dan toch maar voor een koopje geslapen:p ’s Morgens was er geen ontbijt dus ons ontbijt was een droog brood en een gekookt eitje van de straat. Daarna met een taxi naar de Tongohills. Bij aankomst moesten we eerst de chief groeten, die een soort van toestemming gaf om met een gids de heuvels in te gaan. Deze chief is getrouwd met 18 vrouwen en heeft 115 kinderen!!:o Deze mensen leven allemaal bij elkaar in aan elkaar gebouwde kleihutjes (compounds) en zijn geen christen of moslim,maar traditionals. Hierbij vereer je je voorvaderen en offer je bij allerlei gelegenheden.. Onze gids (nummer 26 van de chief;)) liet ons de heuvels en de school zien, op 1 heuveltop zit een priester waar je naar toe kan als je problemen hebt. Dit laatste stuk is heilig en mag je alleen bekleden met ontbloot bovenlijf. Niets voor ons dus:p Het heilige stuk word de Shrine genoemd.

Marleen is deze week voor een aantal dagen bij ons in Chera geweest om het werk rondom de kliniek te bespreken. Met haar en 2 nederlandse bezoekers zijn we langs de dorpjes gegaan om de mensen met epileptie te bezoeken. Marleen heeft van ons allebei alvast een koffer meegenomen naar het zuiden, zodat we op de terug reis hier niet mee hoeven te slepen en alleen met een backpack op stap kunnen.

Gisteravond hebben we afscheid genomen van het kinderproject in Sandema samen met Mieke, de andere vrijwilligster. Het was een gezellige avond met zingen, dansen, en uitdelen van cadeautjes! We hadden voor de kinderen drinken en koekjes gekocht, het was wel grappig want wij waren ongeveer de enigste die het opaten en dronken, de kinderen bewaarden het voor de volgende dag:D

Vanmorgen hebben we voor ons vertrek ballonnen opgelaten met de kinderen. En voor elk kind hadden we nog een pakketje met ballonnen, een jojo en potloodjes. Een deel van de kinderen bracht ons naar het station.
Toch wel vreemd dat we hier voor het laatst waren...:o
Mieke gaat nog een paar dagen met ons mee naar Chera, leuk om haar te laten zien hoe wij leven!:D

Volgende week is onze laatste week in Chera, en dan reizen we weer richting het zuiden. Ondertussen willen we nog wat toeristische plekjes bezoeken.

Nou tot de volgende x maar weer!:D
Liefs Con&Hann